I znowu korzystam ze swojego archiwum tekstów blogowych. Jakoś nie mogę znaleźć wystarczającej dozy skupienia dla dokończenia „poważniejszych” tekstów, więc, póki co, korzystam z gotowca. Niemal pięć lat temu zamieściłem na s24 niniejszy tekst, choć obecna wersja posiada nieznacznie zmodyfikowany tzw. wstęp. Co prawda i tamtą zamieściłem w kontekście ówczesnych wyborów prezydenckich, a nawet tytuł miała w nawiązaniu do nich. Ale jedynie tytuł bo treść jest zgoła o czymś zupełnie innym.*

Polakowi, którzy przeżył albo poznał realia II wojny światowej i okupacji na ziemiach polskich, wydaje się, że w rozmowie z osobą z zachodniej strony świata znającej inny rodzaj realiów wojennych , gdy używa stosownych do tych realiów określeń, to rozmówca podkłada taką samą lub zbliżoną treść znaczeniową dla takich samych określeń czy terminów. I wtedy pojawia się zdziwienie, że rozmówca nie rozumie oczywistych dla nas konotacji. Sytuacja taka może nawet wywoływać zniecierpliwienia albo żal, że celowo udają niewiedzę.. A oni po prostu nie są w stanie wyobrazić sobie ani pojąć realiów okupacji stosowanych wobec etnosu słowiańskiego. Gdy ktoś im relacjonował, jak te realia wyglądają, nie dawali wiary. Nie wierzyli podobnym relacjom  nawet dygnitarze najwyższych szczebli państwowych, to co dopiero mówić o „szarym” obywatelu zachodnich tzw. demokracji.

Ilustrację ww. zjawiska znalazłem w książce** wydanej przez oficynę Zysk i S-ka (2013 r.).

Fragmencik publikacji (tytuł i autor na końcu notki), który zamieściłem, opowiada o epizodzie, który wydarzył się w 1942 roku (podczas II wojny) w ośrodku szkoleniowym technik sabotażowo-dywersyjnych położonym w miejscowości Saffran Walden (hrabstwo Essex), 24 km na południe od Cambridge, mniej więcej, w połowie drogi pomiędzy Cambridge i lotniskiem w Stansted k/Londynu. Brytyjska baza szkoleniowa, także dla polskich „cichociemnych”, mieściła się tam w rezydencji o nazwie Audley End.

Tradycyjnie, cytowany fragment uzupełniłem własnymi przypisami [abc]

*********

„(…).

Wieczorem na kwaterze wytłumaczył im to jeden z kucharzy.
- U nas każde dziecko, kobieta i mężczyzna wiedzą, że gdy zobaczą na ulicy nieznanych w miasteczku mężczyzn, zwłaszcza w grupie większej niż trzech, należy bezzwłocznie zawiadomić policję! To jest prawdziwie obywatelskie zachowanie w czasie wojny! – pysznił się kucharz. – U was, w Polsce, jest inaczej?
- U nas, synku, jest okupacja niemiecka – odpowiedział mu Kontrym.

[Bolesław Kontrym, ps. „Żmudzin” i inne.(1898 – 1953), cichociemny. Oficer WP, AK, Powstanie Warszawskie, Siły Zbrojne na Zachodzie. Powrócił do Polski w 1947 r. (z powodów rodzinnych).
Torturowany, a następnie w wyniku mordu sądowego zabity na rozkaz NKWD w styczniu 1952 r.
28 września 2014 r. IPN poinformował, że szczątki Bo­le­sława Kon­tryma zostały odkryte i zidentyfikowane podczas prac ekshumacyjnych przeprowadzonych w kwaterze „Na Łączce” na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, gdzie dotychczas istniał symboliczny grób „Żmudzina”;] więcej:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Boles%C5%82aw_Kontrym

- Ale ty pewnie nie do końca rozumiesz, co to znaczy.
- Przeciwnie, kapitanie! Ja jestem chłopak z Wysp Normandzkich! – wypiął pierś jak do orderu.

[Wyspy Normandzkie - mały archipelag kilku wysp u wybrzeży regionu Dolnej Normandii (Francja - departament Marche), składający się z dwóch baliwatów : Jersey i Guernsey. Baliwaty posiadają specjalny status terytorium bezpośrednio podległego monarchii brytyjskiej na zasadzie unii personalnej. Oznacza to, iż unia taka jest uznaniem zwierzchnictwa Korony brytyjskiej z wyboru (tradycja), a nie z przymusu. Wyspy nie stanowią jednostki administracyjnej Wielkiej Brytanii, ani nie są członkiem UE, posiadają własne parlamenty i własną politykę wewnętrzną. Z wymienionych względów mogą prowadzić niezależną politykę fiskalną, co ma swój wyraz w tym, iż stanowią tzw. raj podatkowy w ramach UE. Analogiczny status posiada w Europie wyspa Man na Morzu Irlandzkim]

- Jak Niemcy zajmowali Francję, zajęli i nasze wyspy. Chcieli pokazać nieugiętym Brytyjczykom, że mogą zagrozić ich terytorium. Bo my, choć przy wybrzeżu normandzkim, podlegamy Wielkiej Brytanii. Większość mieszkańców ewakuowała się do Anglii, ale ja nie zdążyłem na statek, zresztą nieładnie byłoby się tak przepychać, przed kobietami i dziećmi. Zostało nas może z pięciuset na wyspie. I jak przybyli Niemcy, od razu utworzyliśmy ruch oporu przeciw okupantowi.
- O! – zaciekawił się Dor.

[Leonard Szczęsny Zub Zdanowicz, ps. Dor, Ząb i inne (1912 - 1982), mjr kawalerii WP, Siły Zbrojne na Zachodzi, cichociemny, AK, Powstanie Warszawskie, podpułkownik NSZ (Brygada Świętokrzyska).
Po zakończeniu II wojny został na emigracji]
więcej: http://pl.wikipedia.org/wiki/Leonard_Zub-Zdanowicz

- Możesz coś opowiedzieć?
- Jasne! – Wiele by gadać, powiem na przykład, że Niemcy wypędzili jedną rodzinę z hotelu.
Polacy spojrzeli po sobie, nie bardzo rozumiejąc, o co kucharzowi chodzi.
- O tak! – pokiwał głową ze smutkiem. – To byli właściciele luksusowego pensjonatu na wyspie. Przyszedł oficer Wehrmachtu i powiedział, że zajmuje hotel na kwaterę dowództwa, a oni mają się przenieść do prywatnego mieszkania. Takie coś!

- Aha… to taką okupację masz na myśli?

- No przecież mówię. Represje. Wiele by gadać, ale na przykład, raz ja z kolegą zrobiliśmy akcję dywersyjną i na murach domów na głównej ulicy napisaliśmy w nocy farbą… - kucharz zniżał głos konspiracyjnie, zmierzając do wielkiego finału - … napisaliśmy „V” jako „Victory”, rozumiecie, zwycięstwo. Na znak, że my tę wojnę kiedyś i tak wygramy…
- Ojej – przerwał mu z powagą Dor. – A ile razy napisaliście „V”?
- Dwa – z dumą pokiwał głową kucharz. – I na drugi dzień okupant szukał sprawców. Solidarnie nikt się nie przyznał, bo nawet ci, którzy nie byli w ruchu oporu, trzymali z nami. I wiecie, co się stało?
- Ojej!... Nie wiemy – niemal nie udławił się Dor. – Mów, mów szybko.
- Nastąpiły represje. Niemcy przykładnie ukarali wszystkich mieszkańców!
- Jak? – Kontrym zagryzł zęby na fajce.
- Zgasili światło!
- O la la! – jęknął Dor, ale nie wytrzymał i parsknął śmiechem.
- Co mu jest? – zdziwił się normandzki kucharz.
- To z nerwów – zełgał, dławiąc się, Kontrym.
- Widzisz, a myśmy to przeżyli. Serio, wyłączyli prąd na całej ulicy. Na dwa dni. Kucharz podrapał się za uchem zamyślony.
- A co się mojej siostrze przytrafiło pod okupacją! Jechała rowerem z chłopakiem i trzymali się za ręce. Żandarmom niemieckim to się nie spodobało!
Zatrzymali ich… - chochlą wymierzył jak z karabinu.
- I?... – z nadzieją zapytał Kawa.

[Michał Fijałka, ps. Kawa i inne, (1915 – 1983). Oficer Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i Armii Krajowej, kapitan piechoty, cichociemny]
więcej: http://pl.wikipedia.org/wiki/Micha%C5%82_Fija%C5%82ka

- I wykręcili im wentyle z kół! – dokończył historię zbrodni hitlerowskich kucharz.
(…).”

******

*) tekst z 13 maja 2015 r. pt.: „Wybory nie decydują o formie okupacji”;
**) Cytowany fragment pochodzi z książki pt.: „Legion” napisanej przez Elżbietę Cherezińską,
w której opisane zostały losy żołnierzy polskich formacji podziemnych z NSZ i Brygady Świętokrzyskiej.

******

Wykaz moich notek na portalu "Szkoła Nawigatorów" pod linkiem:

http://stanislaw-orda.szkolanawigatorow.pl/troche-prywaty      

                                                                                                                

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

tagi: forma okupacji 

	stanislaw-orda
	5 kwietnia 2020 13:09

15     2133    6 zaloguj sie by polubić