Wygrzebałem w archiwach taką oto ciekawostkę napisaną w listopadzie 1950 r. przez Adama Pragiera, emigracyjnego publicystę i działacza politycznego emigracji polskiej w Londynie, który swoje teksty pisywał pod pseudonimem „Pandora”. https://pl.wikipedia.org/wiki/Adam_Pragier

Tekst ten stanowi jaskrawy dowód na to, że zainfekowanie lewactwem może być nieuleczalne oraz dziedziczne, bez względu jaką część świata owo lewactwo reprezentuje. Czyli nie jest to bynajmniej jedynie przypadłość nadwiślańskich „intelektualistów”. Reasumując, jakie lewactwo takie jego ikony. Tekst Pandory traktuje właśnie o jednej z takich ikon.W tekście tym, obok George'a Bernarda Showa, występują: markiz Lothian oraz lordostwo Astor;
https://en.wikipedia.org/wiki/Philip_Kerr,_11th_Marquess_of_Lothian
https://simple.wikipedia.org/wiki/Nancy_Astor
https://en.wikipedia.org/wiki/Waldorf_Astor,_2nd_Viscount_Astor

Własnym sumptem zaopatrzyłem tekst Pandory w tytuł, w linki oraz w przypis który umieściłem w nawiasie kwadratowym. A zatem poczytajmy:

„Pielgrzymkę do Moskwy odbył Georg Bernard Shaw w 1931 r. w towarzystwie markiza Lothian oraz lorda i lady Astor. Od dawna już odkrył w sobie entuzjazm dla komunizmu i udzielał go jak mógł członkom Fabian Society, znajomym lordom, aktorom i wydawcom. https://pl.wikipedia.org/wiki/Fabianie

W jeszcze większy entuzjazm wpadł, gdy znalazł się w Rosji i dowiedział się, że ludność żywi się czarnym chlebem i kapuśniakiem. Jako wegetarianin od dawna uważał taki sposób odżywiania się za ideał. Zbliżał się do niego na ile mógł u siebie w domu żywiąc się owocami, jarzynami, orzechami, jajami, miodem i grzankami. Umasowienie wegetarianizmu objawiło mu się jako jedna ze zdobyczy zwycięskiego socjalizmu. W Moskwie, w hotelu gdzie zamieszkał, nie zauważył ani jednego szpiega, w przeciwieństwie do tego co mu w Londynie zapowiadano, a za to mnóstwo Amerykanów, którzy głośno mówili (po angielsku) co im ślina na język przyniosła i nikt ich za to nie pakował do kozy. Gospodarze byli uprzejmi i wszystko działało doskonale. Raz tylko utknął w windzie na pół godziny sam na sam z lady Astor, ale jak opowiadał później, nie pozostawiło mu to złych wspomnień. Ludźmi na ulicy ubranymi na szaro i ubogo był tak bardzo zachwycony, że gdy w drodze powrotnej znalazł się w Polsce i w poczekalni I klasy zobaczył dwie pięknie ubrane panie, przyszła mu ochota zawołać policjanta, kazać je aresztować i zesłać do ciężkich robót.

Szczególnie spodobały mu się w Moskwie sądy pokoju, gdzie sędziami były miłe i mądre kobiety, nie było policji, ławy oskarżonych i żadnego przymusu. Spodobały mu się także więzienia, którym - jak mówi - grozi przepełnienie, gdyż pobyt tam jest tak przyjemny, że po upływie terminu kary więźniowie nie chcą ich opuszczać, a służba nie ma serca wyrzucać ich siłą. Nie spodobały mu się niektóre muzea. W muzeum rewolucji nie taił oburzenia. -  „jak to - zawołał, - czyście poszaleli, żeby sławić rewolucjonistów, gdy rewolucja jest teraz u władzy? Czy chcecie, by się znalazł nowy entuzjasta rewolucji, który zabije Stalina? Wyrzućcie ten cały niebezpieczny śmietnik i załóżcie muzeum ładu i porządku”.

W muzeum bezbożnictwa pokazano mu ciała dwóch chłopów, które choć niezabalsamowane, od lat się nie psują. Trzymano je tam, aby pokazywać zwiedzającym na dowód, że tzw. nietliennyje moszczi, czyli relikwie świętych, nie są cudami. Shaw wprawił w zakłopotanie przewodnika zapytaniem: „A skąd wiecie, że ci dwaj chłopi nie byli święci?”. Potem poszedł na wyścigi, gdzie poproszono go o wręczenie nagrody zwycięzcy. Shaw zdziwił się: „Sowiety we wszystkich dziedzinach skasowały konkurencję, a na wyścigach puszczają po kilka koni. Dlaczego nie jednego tylko?”

Znakomici Anglicy mieli trudności w odszukaniu Krupskiej. Obejrzeli mumię Lenina. Zapragnęli obejrzeć to co zostało z jego wdowy. Ale wtedy właśnie Krupska wpadła w niełaskę i miano nawet naznaczyć jakąś inną starszą panią na wdowę po Leninie. Powiedziano im więc że Krupska mieszka daleko, że jest stara i chora i że nie życzy sobie nikogo widywać. Ale tu lady Astor zagroziła zrobieniem skandalu, że nie wyjedzie z Rosji, póki Krupskiej nie zobaczy, i że ogłosi o tym w prasie. Doszło więc do wizyty, Krupska okazała się zdrowa jak rydz, ucieszyła się gośćmi i usprawiedliwiła komplikację: mowy nie ma by ktokolwiek bronił dostępu do niej … to ona sama bała się Shawa.

Szczytowym punktem pielgrzymki moskiewskiej było posłuchanie u Stalina. Shaw wyniósł z tej wizyty niezatarte wrażenie. Stalin ma zdecydowane poczucie humoru. Jest to przystojny Gruzin o pięknych, ciemnych oczach. Ma w sobie coś z papieża i z marszałka. Wygląda na syna kardynała który został żołnierzem. Cechują go nieskazitelne maniery, choć niestety nie umiał ukryć przed swoimi angielskimi gośćmi, że jest nimi niezmiernie ubawiony. Lady Astor oświadczyła Stalinowi, że nie podoba jej się w Rosji tylko jedna rzecz: dzieci w ogródku dziecięcym ubrane są jak baletniczki, a zabawki ich są nowe i nietknięte. A dzieci powinny być ubrane w grube płótno, być brudne i mieć połamane zabawki. „Niech pan przyśle do mnie swoje instruktorki” - powiedziała Stalinowi. Stalin przyrzekł - i dotrzymał. Wróciwszy do Londynu, lady Astor zastała czekające na nią instruktorki. Odtąd dzieci w Rosji są brudne i nie mają nowych i całych zabawek.

Lord Lothian powiedział Stalinowi, że lewica stronnictwa liberalnego w Anglii jest jedynym zespołem zdolnym do wprowadzenia na Zachodzie prawdziwie naukowego komunizmu. Ta lewica może stać się nowym czynnikiem w polityce brytyjskiej, o wiele skrajniejszym niż Labour Party. Zaproponował, by Politbiuro zaprosiło do Moskwy Lloyd George’a, którego - jak widać - uważał za przyszłego brytyjskiego Stalina. Stalin moskiewski przyjął tę sugestię dobrotliwie. Lord Aston zapewnił, że wbrew temu co pisze prasa, opinia publiczna w Wielkiej Brytanii bardzo życzliwie patrzy na wielki eksperyment społeczny podjęty w Rosji. Na zakończenie wizyty Shaw zapytał jeszcze, czy Stalin słyszał kiedykolwiek o Cromwellu. Po krótkiej naradzie z Litwinowem, Stalin powiedział, że owszem. Wtedy Shaw przypomniał, że Cromwell mówił swoim żołnierzom: „Miejcie ufność w Bogu i pilnujcie żeby proch nie zamókł”. Stalin uspokoił Shawa, że w Rosji proch przechowywany jest w suchym miejscu.

23 sierpnia 1939 r. Stalin zawarł z Hitlerem układ o nieagresji, który - jak wiadomo - stał się punktem wyjścia drugiej wojny światowej. Shaw napisał wówczas w liście do „Times’a”:
„Przed tygodniem dziekan Inge stwierdził … że Hitler poszedł do Canossy. W kilka dni później przyszła pomyślna wiadomość, że dziekan miał rację i że Hitler znalazł się w potężnej garści Stalina, który nade wszystko zainteresowany jest w utrzymaniu pokoju. Wszyscy, z wyjątkiem mnie jednego, potracili z przerażenia głowy. Dlaczego? Czyżbym to ja oszalał? A jeżeli nie, pytam: dlaczego, dlaczego, dlaczego?”.
[ prawdopodobnie chodzi o tego Inge: https://pl.wikiquote.org/wiki/William_Ralph_Inge ]

W ten sposób układ Hitlera ze Stalinem upewnił Shawa, że niebezpieczeństwo wojny zostało - dzięki Stalinowi - zażegnane.
28 września 1939 r. Shaw pisał do lady Astor:
„Bezmyślne udzielenie przez nas gwarancji Polsce wprowadziło nas w położenie bez wyjścia. Najniepotrzebniej przyrzekliśmy Polsce pomoc przy użyciu wszystkich naszych środków, a gdy przyszła chwila, nie mogliśmy oczywiście użyć tego jedynego środka, który byłby skuteczny (bombowców). Nie mieliśmy ani jednego żołnierza w obrębie setek mil od granic Polski i ani jednego marynarza na Bałtyku, a jedna nasza bomba zrzucona na miasta nadreńskie czy na Berlin, musiałaby wywołać odwet, co pociągnęłoby zniszczenie wszystkich miast na Zachodzie. … Powinniśmy byli przestrzec Polskę, że nie możemy żadną miarą zatrzymać walca niemieckiego i że Polska musi przywarować, jak Czechosłowacja, aż do czasu gdy perswazją doprowadzimy Hitlera do rozumu. Na szczęście nasz stary kompan Stalin wdał się w to we właściwej chwili i schwycił Hitlera za kołnierz; był to prawdziwy majstersztyk polityki zagranicznej, poparty sześcioma milionami czerwonych żołnierzy. Teraz powinniśmy wydać rozkaz niezwłocznego zaprzestania działań wojennych i kazać zapalić z powrotem latarnie na ulicach. Krótko mówiąc powinniśmy skończyć z wojną i wytłumaczyć Hitlerowi, że z Polską będzie miał więcej kłopotu niż z pół tuzinem Irlandii, jeżeli będzie ją uciskał zbyt dotkliwie. Ale jednocześnie musimy sobie zdać sprawę, że jeżeli Polska interesuje kogokolwiek prócz samych Polaków, to raczej Rosję, Niemcy niż nas. Musimy także pamiętać, że nie możemy prowadzić bezwzględnej walki przeciwko Niemcom bez zrujnowania zarówno Niemiec jak nas samych, oraz że z Rosją w ogóle nie możemy wojować” … List kończy się słowami: „Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się! Labour Party wygłupia się na całego (is ma king the damnest fool of itself).

W tydzień później Shaw wysłał do lady Astor drugi list, w którym pisze:
„Ku naszej hańbie zdradziliśmy i zrujnowaliśmy Polskę z czystej bezmyślności. Ale należy zapisać na nasze dobro oraz na dobro Francji i Niemiec, że gdy nadeszła chwila starcia lotniczego nad Europą, cofnęliśmy się przed nim i pozostawiliśmy Polskę jej własnemu losowi. Stalin przyszedł jej na ratunek. Czy przypominasz sobie nasz przejazd przez Polskę, gdzie zboże stało jeszcze na polach i naokoło nas złociły się wąskie zagony? Wyglądało to pięknie. Ale czy wiedziałaś wówczas, tak jak ja to wiedziałem, że gospodarka zagrodowa oznacza nędzę i ciemnotę, dzikość, brud i robactwo? Nie mówiąc już o tym, ze oznacza także landlordyzm. Stalin przemieni to wszystko na gospodarkę zbiorową i Polak przestanie być dzikusem (a savage). Polak zachowa swój język, swój charakter, jako obywatel związku republik, podobnego do Stanów Zjednoczonych, tylko niepomiernie bardziej cywilizowanego. Mając ten obraz przed oczami Hitler będzie musiał w stosunku do swojej części łupu rywalizować z rosyjskim komunizmem (w uszczęśliwianiu Polski – przypis Pandory), gdyż inaczej miałby z Polską więcej kłopotu niż z dziesięcioma Irlandiami. Zatem nie martw się i wraz ze mną wznieś po trzykroć okrzyk na cześć Czerwonego Sztandaru, Młota i Sierpa. My oboje jesteśmy ziemianami nie uprawiającymi roli, a przecie Stalin był dla nas uprzejmy”. List kończy się słowami: „A zatem proletariusze wszystkich krajów łączcie się, niech papieża wszyscy diabli wezmą i niech cena whisky wzrośnie do 13 s. 9d. za butelkę. Dbaj o siebie, droga Nancy, kochamy cię.”  https://pl.wikipedia.org/wiki/Pens

Kiedyś po przedstawieniu cyrkowym w Olimpii zapoznano Shawa ze słynnym „Whimsical Walker”.
„Jak to ładnie , że pan ściska rękę starego clowna” - powiedział Walker. „Nic w tym dziwnego, po prostu jeden stary clown ściska rękę drugiego” - odpowiedział Shaw.”
[ chodzi o Olimpię londyńską (hala wystawowa) :
https://pl.tripadvisor.com/Attraction_Review-g186338-d548773-Reviews-Olympia_London-London_England.html ;
zaś stary clown to:
http://fredkarnocompany.com/whimsicalwalkerbiog.html ]

******

Wykaz moich notek na portalu "Szkoła Nawigatorów" pod linkiem:

http://stanislaw-orda.szkolanawigatorow.pl/troche-prywaty      

 

 

 

 

---

tagi: lewactwo 

	stanislaw-orda
	26 grudnia 2018 13:07

29     1958    15 zaloguj sie by polubić