A mówiąc ściślej resort. Resort kultury. A jeszcze bardziej precyzyjnie, chodzi o segment bibliotek publicznych.

Oto ilustracja zdarzenia w dniu dzisiejszym.

Zaszedłem do dużej biblioteki publicznej w mieście stołecznym Warszawie. Ale co znowu, dużej. Największej, albo jednej z dwóch największych.

Anonsuję się do pani siedzącej przed monitorem komputera, że chciałbym zasięgnąć informacji
o kilku autorach względnie tytułach ich publikacji, po czym pytam, czy wygodniej będzie jej wyszukiwać „po nazwisku”, czy raczej „po tytule”. Pani odpowiada, że „po tytule”. No więc podaję pierwszy z szukanych. Nie ma. Podaję następny. Także nie ma. Pomocniczo pani prosi o podanie autora. Mimo to wszystko na nic. Podaję więc kolejny, trzeci już namiar. Sytuacja się powtarza, ale tym razem pani z niejakim wyrzutem czy może lekkim oburzeniem stwierdza, że we wszystkich szukanych przypadkach to są przecież książki „religijne”. Zwracam uwagę na użycie określenia „przecież”. Odpowiadam, że owszem, religijne. Na koniec pytam, czy mają coś z publikacji Jana Pawła II. Nie, nie mają. Myślę sobie, skontrapunktuję żeby zrobiło im się „łyso”. Pytam więc, a czy macie może coś Wojciecha Kuczoka?

A , owszem, mają chyba wszystkie pozycje, pani odpowiada nie marszcząc przy tym nawet czoła. Miedziane ma, czy jak? Nie dostrzegła żadnego kontrapunktowania, no i wyszło na to, że to mnie zrobiło się „łyso”. I jest mi tak nadal, że aż musiałem to odreagować notką.

******

Wykaz moich notek na portalu "Szkoła Nawigatorów" pod linkiem:

http://stanislaw-orda.szkolanawigatorow.pl/troche-prywaty

	stanislaw-orda
	15 marca 2018 21:34