Przeciez to napisał świadek

Już z paru stron pada pytanie – czy decydenci sfer rządowych nie widzą horyzontu czasowego konsekwencji swoich działań.

Radek Pogoda w swojej relacji Pogodne Szorty: Żółte firanki  https://www.youtube.com/watch?v=rD6gCXv11Mc

Próbuje tłumaczyć postawę elit obecnych do postawy nomenklatury doby PRL gdzie mieli abonament w sklepie z żółtym firankami. Te sklepy to pewna ciągłość z rozwiązania III Rzeszy tzw. sklepach fur Deutschland. Czyli totalitaryzmy generują analogiczne rozwiązania.

W tej relacji dla mnie kluczowym jest postawa więźniów na funkcji czyli „schreiberzy" obozowi.

Jest tam pełne dopracowanie – tryb i podziału pracy, oszczędności energii i czasu oraz przećwiczone reakcji na postawy nowych z transportu.

W skrajnie niesprzyjających warunkach obozów, gułagów – mamy ten etos funkcyjnych więźniów – gdzie stawką upodlenie było przeżycie.

Czym kierują się „schreiberzy" rządowi – [np. kanadyjscy lub innych obozów-państw] – czy oni też jak funkcyjni z obozów przeszli przez pryzmat wyboru życia i śmierci i wybrali to pierwsze za wszelka cenę.

Nowoczesny gułag dopiero jest min. dzięki pracy ich rąk tworzony i nie potrzeba się jeszcze tak szmacić za pierwszą lepszą „funkcje”.

Zastanawiające jest jeszcze to że „schreiberzy" rządowi – jakoś usilnie nie chcą dopuścić do siebie że czeka ich los członków Sonderkommanda.

…..Leniwymi ruchami podnoszą "schreiberzy" cegły, rozgrzebują piasek. Są dolary, są drogie kamienie, jest złoto... dziś jeszcze będzie chleb, kiełbasa, wódka (szkoda tylko, że te kanalie SS-mani zabiorą połowę)….

W czasach III Rzeszy funkcyjnym z rabunku zostawiano połowę.

W czasach III RP funkcyjnym z rabunku zostawiano okruszki.

[słowa ks Sowy z restauracji U Sowy – daj Boże pożywimy się okruszkami]

< Wspomnienie  napisane przez Józefa Garlińskiego > tylko opatrzność nad nim czuwała,bo sowieci ci "wyzwoliciele"z pewnością wsadziliby go do tego samego obozu po hitlerowcach.

Tego nie można normalnie bez wstrząsu czytać. Straszne.! panie Stanisławie i coraz trudniej przyznaję czytam tego rodzaju wspomnienia. I pomyśleć,że Jego nazwisko znajdowało się na specjalnej liście osób z całkowitym zakazem publikacji.

Sowieciarze nie zdołali go zabić strzałem w tył głowy (jak Fieldorfa - Nila), to  z zemsty i wściekłości "wygumkowali" go z pamięci oraz ze świadomości, że w ogóle istniał.

I  takich wygumkowanych było znacznie więcej.

uspokój się

Birkenau to był inny obóz niż Oświęcim.

Birkenau to był inny obóz niż Oświęcim.  Dla Birkenau  postawiono kompleks Kanada II   -  To wszystko prawda.  W Oswiecimiu czyli Auschwitz I, wg. terminologii obecnie uzywanej tez byla Kanada i byl to blok 26 czyli w obecnej treminologii byla to Kanada I.   Jednak nie bylo zadnej Kanady w podobozie w Rajsku.  Z tego co ja wiem nie przyjmowano wiezniow prosto z trasportu w Rajsku.  Proces przyjmowania (selekcja, tatuaze, zdjecia, nowe ubrania) nie odbywal sie w Rajsku.  Oczywiscie bylo wiele roznych wyjatkow od rutyny.  I ciagle nastepowaly zmiany.  Tak wiec wspomnienia wiezniow moga sie roznic ale tez bywaja amalgamatem zaslyszanych opowiesci innych wiezniow i plotek krazacych w obozie a takze opowiesci zaslyszanych po wojnie.  Dlatego nalezy podchodzic ostroznie do wspomnien a tym bardziej szkicow literackich jak ten Garlinskiego, ktory moze byc 100-procentowa prawda ale dla innego miejsca i innego czasu zawierajac synteze wielu roznych wydarzen.

Jesli chodzi o funkcyjnych to wlasnie wszelkie ogranizacje obozowe dazyly do tego aby zdominowac funkcyjne etaty i umiescic tam swoich ludzi.  Wystarczy poczytac raporty Pileckiego jak i wspomnienia innych. Jest to prawda nie tylko dla Auschwitz ale wszystkich obozow, gdzie wiezniowie innych narodowosci i politycznych przekonan dominowali.  Nasuwa sie pytanie jakim funkcyjnym byl Garlinski.  Takiej informacji oczekuje sie od swiadka.

Jozef Garlinski byl w Londynie i mial dostep do oryginalu raportu Pileckiego, ktory Pilecki napisal we Wloszech tuz po wojnie.  To byl Garlinski, ktory dysponowal tym raportem i decydowal, kto go moze opublikowac.  Swoja ksiazke (Oświęcim walczący, 1974) o podziemiu w Auschwitz oparl na tym raporcie i Raporcie W (z kwietnia 1943 r) i jak sie twierdzi zdekodowal szyfr PIleckiego, pod ktorym ukrywaly sie prawdziwe nazwiska czlonkow organizacji Pileckiego. A wiec to Garlinski de facto decydowal kto byl bohaterem organizacji PIleckiego.  Garlinski by aresztowany (przez pomylke gdyz rzekomo inny Garlinski mial byc aresztowany) w kwietniu 1943 i dotarl do obozu w maju 1943 r czyli ok. miesiac po ucieczce Pileckiego z Auschwitz. Wiec Pileckiego nie znal.  Publikacja raportu Pileckiego po angielsku zostala wydana przez Aquila Polonica. Raport zostal przetlumaczony na angielski przez Jarka Garlinskiego.  Aquila Polonica zostala zalozona w Kalifornii przez prawniczke pochodzenie ormianskiego Terry Tegnazian, ktora dostala natchnienia aby publikowac ksiazki na tematy gloryfikujace Polakow w czasach II WS i zalozyla Aquila Polonica w 2005 r. w roku smierci Jozefa Garlinskiego.

http://nomapnoguidenolimits.com/2011/03/25/i-do-this-because-terry-tegnazian/

"If you’d told me ten years ago … I would (a) start a publishing company, that (b) specializes in publishing the Polish World War II experience, I would have said “Why? Don’t know anything about it, not interested in it.”

I’m not at all Polish (my personal background is Armenian), nor is my husband or anyone in our families."

Alez ja nie mam nic przeciw "schreiberom". Pilecki tez nic nie mial. Pileckiego organizacja starala sie kontrolowac najlepsze etaty w Auschwitz I.  Zato dla Garlinskiego to wazne kto kim byl w obozie a przynajmniej tak to wyglada z punktu widzenia anonimowego narratora jego opowiadania, ktore ma wyrazny wydzwiek oceny moralnej latwo podchwycony przez czytelnika jak np. Nieobyty.  Wiec chyba to jest naturalne, ze swiadek szafujacy ocenami moralnymi, ktory jest aktorem w tym samym teatrze, ktory ocenia poprzez relacje zwrotnosci podlega podobnej ocenie.

Tutaj pisza, ze wg. Garlinskiego tam gdzie byl (Birkenau) "podziemna organizacja" czyli klika kontrolujaca najlepsze etaty byla zydowska i nie chciala go zrekrutowac (czyli dac mu lepszy etat), gdyz on Zydem nie byl:

https://www.theguardian.com/news/2005/dec/02/guardianobituaries.mainsection

"In the ghastly rigours of that camp, Garlinski became aware that there was a small, but efficient, underground at work, run by Jews whom he could not help admiring - though they refused to recruit him because he was a stranger."

"Rajska albo Srajska, czy paręset metrów poza takimi granicami" - Rajsko Srajsko jest ok 3 km od Auschwitz I i II.

Element „zabłąkanych” w systemie „funkcyjnych” – czy nie jest elementem kontrolnym obu stron, - tzn. jest wyjątkiem dzięki któremu obie strony [administracja obozowa - element niearyjski] wchodzą w układ.

Jak ten „zabłąkany” element jest przez strony „gry” profilowany to już jest inny temat.

Zestawiając tak na szybko opisy gułagów, kacetów, obozów jenieckich, losów żołnierzy ACz - mamy ciekawe zbieżność.

W sowieckich systemach weterani gułagów, jednostek armii czerwonej [tutaj chodzie o te jednostki najbardziej skrwawione w operacjach z wcześniejszych lat] z reguły są funkcyjni i mają tą zaburzoną piramidę etniczną.

Gułagi mają oprócz funkcyjnych – wbudowany kolejny element kontrolny czyli „błatnych” [struktury kryminalistów].

Armia Czerwona – wbudowany element nie odsyłania wyleczonych rannych do tych samych jednostek.

W przypadku niemieckich kacetów – oprócz znany opisów układów socjologicznych -jest też element – braku przeżywalność niearyjskich „funkcyjnych” – ilu ich wojnę przetrwało bo ocena ich postaw jest ujęta w literaturze.

I mamy też element świata anglosaskiego – np. powieść Król Szczurów tutaj jest forma roli członków elit – o delegacji do regulacji układu niższych klas [rola żandarma] oraz zachowanie pozorów elit a realne wykorzystanie reszty masy [np. podbieranie wagi z porcji ryżu].

Literatura obozowa – ma parę znaczeń a opisy tych zamkniętych światów i umieszczanie w kulturze masowej to jest też element wychowawczy.

Na koniec jest jeszcze element ujęcia zachowań poszczególnych nacji w warunkach ekstremalnych.

Tutaj ciekawa jest rola Polaków i ich człowieczeństwo wywodzące się min. z tradycji chrześcijańskiej.

Polscy świadkowie z niemieckich kacetów – są świadkami tych postaw całych nacji i dziś gdy odchodzą – przekierowują się całe narracja [min. stąd taka a nie inna dyrekcja Muzeum w Oświęcimiu].

Bardzo ciekawa notka, ale wydaje mi się, że te wspomnienia Józefa Garlińskiego należy traktować dość ostrożnie. On w swojej "oficjalnej" czyli nagłaśnianej biografii dość zręcznie pomija fakt, iż karierę podziemną po wrześniu 1939 r. rozpoczynał w organizacji "Muszkieterowie" inżyniera Stefana Witkowskiego, która na wierchuszce miała kwiat polskiej arystokracji katolickiej i była na tyle "nieprzemakalna", że stała się szybko najlepszą organizacją wywiadowczą, jaką mieli Anglicy na terytoriach okupowanych przez Niemców a nawet w samym Reichu. Taką organizację mieli wyłącznie Polacy. Garliński pełnił w niej jakąś skromną rolę (w 1939 r. miał lat 26) a jego szefem był organizator kontrwywiadu "Muszkieterów" Kazimierz Leski, który obszernie opisuje  tę działalność w swoich wspomnieniach.
I nagle doszło do tzw. "kryzysu połączeniowego" a konkretnie generał Grot Rowecki z ZWZ, które NIE miało wywiadu i kontrwywiadu, bez porozumienia z Londynem zażądał od Witkowskiego podporządkowania "Muszkieterów" - ZWZ. Witkowski finansował tę organizację początkowo z własnych funduszy a potem otrzymywał je od "zleceniodawcy" czyli od Anglików, więc nie miał ochoty na "podporządkowanie". Negocjacje były prowadzone w "podstolikach", więc szefowie działów z "Muszkieterów" niejako ujawnili się przed ludźmi z ZWZ. I nie wszyscy się godzili na warunki ZWZ. Ale pewna część skłaniała się do podporządkowania. Na przykład nisko sklasyfikowany w strukturach "Muszkieterów" Józef Garliński.
I nagle nastąpiła "sekwencja wydarzeń":  dowództwo "Muszkieterów" zostaje wyaresztowane przez Gestapo i "hrabiowie ze starych rodów" lądują w KL Auschwitz, gdzie zostają zamordowani. Sam Witkowski zostaje odstrzelony przez komórkę likwidacyjną ZWZ z oskarżenia o "zdefraudowania wielkich środków". Zagwozdka tkwi w tym, że jednocześnie zostaje zrobiony nalot na archiwa "Muszkieterów" znajdujące się w jakiejś komórce na półpiętrze w pewnej przyzwoitej kamienicy. Jakoby przez Gestapo. Z tym, że stróż z kamienicy informuje, że po "nalocie Gestapo na archiwum" - nie zostają nałożone pieczęcie na drzwi a nawet , że drzwi pozostały otwarte.  Czyli zupełnie wbrew procedurom prawdziwego Gestapo.

I po tych dramatycznych wydarzeniach (pogrzeb Witkowskiego organizuje za własne pieniądze legendarna aktorka Ćwiklińska, też "zbliżona do Muszkieterów" a członkowie "Muszkieterów" chętni i niechętni przechodzą do ZWZ. Z tym, że dotychczasowy szef Garlińskiego Kazimierz Leski - zostaje zdegradowany do bliżej nieokreślonej funkcji "wolnego ptaka w strukturach" a Garliński awansuje. Z tym, że "pomyłkowo" (niby jak pomyłkowo) zostaje aresztowany przez Gestapo i wysłany do KL Auschwitz, gdzie jednakże nie zostaje zamordowany, jak wcześniej jego arystokratyczni szefowie. Natomiast ZWZ nadal nie ma kontrwywiadu i wywiadu, bo struktury "Muszkieterów" zostają zniszczone a gen. Grot-Rowecki NIE zawiadamia przez 8 miesięcy Anglików, że "już nie mają wywiadu na kontynencie", bo on ten wywiad tak takby skasował. I w kilka miesięcy po tym "połączeniu organizacji" sam zostaje rozpracowany przez agentów Gestapo, którzy przeniknęli bezkarnie do ZWZ i aresztowany. I ślad po nim ginie.

A Józef Garliński szczęśliwie przeżywa kilka obozów niemieckich i ląduje w Londynie, gdzie pisze wspomnienia, bardzo jednak wybiórcze. Jest bardzo dyskretny w sprawie swoich przygód w "Muszkieterach" i na temat okoliczności "łączenia" tych organizacji.

W tych okolicznościach przyrody jego wspomnienia z KL Auschwitz należy traktować bardzo ostrożnie. Znacznie bardziej "reprezentatywne" (wg mojego skromnego zdania) mogą być   opowiadania Borowskiego, który przeżył w charakterze funkcyjnego w KL Auschwitz całkiem długo, m.in na tzw. Kanadzie. Opowiadania Borowskiego , zwłaszcza "Proszę Państwa do gazu" są wręcz porazające i nie ma w nich natrętnego moralizowania. No i Borowski popełnił samobójstwo, jak wielu innych "absolwentów" obozów niemieckich. Jeszcze ładnych parę lat po wojnie psychiatrzy mieli pełne ręce roboty z byłymi więźniami niemieckich obozów koncentracyjnych. Natomiast pan Józef Garliński był w Londynie a to może oznaczać różne zobowiązania.

PS. Najcenniejszym dobrem w czasie segregacji bagażów na Kanadzie była żywność a nie "brylanty". O tym akurat wspomina jeden z najdłuższych więźniów KL Auschwitz słynny "Fotograf", który miał wyjątkowo uprzywilejowaną pozycję w hierachii i wiele okazji, żeby zaopatrzyć się od bogatych "przybyłych" w dolary i brylanty.  Można o tym posłuchać w Jego wspomnieniach w filmie "Portrecista". Zdecydowanie nie dotykał takich "okazji". Więźniowie żyli pogonią za żywnością i pracą pod dachem.

https://www.youtube.com/watch?v=Mh3LTBRNek4&t=1738s

Dlatego twierdze z uporem maniaka, powtarzajac tu na forum raz kolejny(sorry), ze kluczem do rozgryzienia kto, kogo, jak i po co w okupowanej i PRLowskiej RP, sa archiwa zrabowane przez Jaroszewicza do spolki z  Jerzym Fonkowiczemi  Tadeuszem Steciem z palacu w Radomierzycach w 1945r. Wszyscy, torturowani i  zamordowani w odstepach 1992, 1993,1997, co by wskazywalo ze albo probowano zatrzec wszystkie slady, albo nie znaleziono wszystkiego, stad te tortury.  

Wysluchalem czesc nagranych wspomnien Garlinskiego nagranych w pazdzierniku1989 w British War Museum.  Wywiad jest po angielsku. Przyznam, ze nie raz mam trudnosci ze zrozumieniem Garlinskiego, gdyz polyka niektore sylaby co jest czeste wsrod Polakow, ktorzy nauczyli sie brytyjskiego angielskiego w wieku doroslym i nabyli takiej maniery, ktora daje im bledne poczucie, ze mowia plynnie po angielsku.  Sa trzy 1-godzinne czesci.  Przyznam, ze opowiada ciekawie. Np. o roznicy miedzy NKVD i Gestapo.

Garlinski docierara do Birkenau noca 13 maja 1943 transportem wiezniow z Warszawy.  Nie ma selekcji na rampie ale jest straszna brutalnosc.  Pierwsza noc spia w baraku na mokrym piasku.  Nie opisuje procesu rejestracji itp.  Kilka dni pozniej znajduje sie w "kompanii karnej" gdzie sa wiezniowie ktyminalni i polityczni. Kryminalni rzadza.  Czesc z nich w tym Garlinski ma "czerwone kolko" co oznacza, ze nie moga pracowac poza obozem.  Tym z "czerwonym kolkiem" kryminalni w "karnej kompanii" daja spokoj. Garlinski pracuje przy ciezkich robotach fizycznych.  Noszenie cegiel, itp. Oni pracuja 2 godziny dluzej niz reszta.  Raz jest chory z wysoka goraczka ale boi sie isc do szpitala i nie idzie.  Dostaje paczki od rodziny i znajomych.  Czasami kilka na dzien.  Ich chomikowac nie wolno wiec trzeba zjesc, podzielic sie lub przehandlowac tego samego dnia.

We wrzesniu/pazdzierniku 1943 czyli mniej niz 5 miesiecy po przyjezdzie jest przeniesiony do KL Neunegamme, ktory jest obozem pracy z fabryka amunicji i innymi.  Jest to oboz nieporownywalnie lepszy do przezycia od Birkenau.  Duzo polskiej inteligencji technicznej. Obozem rzadza zachodni komunisci, ktorzy nie sympatyzuja z Polakami jako nacjonalistami ale Polscy inzynierowie maja wysoki status w obozie wiec "krzywda" im sie nie dzieje ale jest pewne napiecie i walka o wladze miedzy komunistami a Polakami.   Nie mowi dlaczego wieznia z "komapanii karnej" wiezniow przeznaczonych na wycienczenie i wykonczenie wysylaja do "komfortowego obozu" w Neunegamme.  Mowi jednal, ze dzieki temu przezyl Birkenau bo z niego wyjechal. 

A wiec Garlinski byl tylko 5 (albo i mniej) miesiecy w Oswiecimiu (*). Jego status byl bardzo niski. Pracowal w robotach najgorszych gdzie przezyc bylo najtrudniej. Nie mogl znac Kanady od srodka bo Kanada nie tylko pachniala zywica i dlatego byla dla wybranych o wysokim statusie wiezniow.  Jako wiezien z zakazem pracy poza ogrodzeniem Birkenau nie mogl znalezc sie w Rajsku.  Albo jest mozliwosc, ze to co mowi w 1989 r. nie jest pelna prawda.

A wiec tu publikowane opowiadanie Garlinskiego z 1946 r. jest tak jak podejrzewalem od samego poczatku fikcja literacka, ktora moze opisywac prawdziwe wydarzenia i procedery ale niemniej jednak nie jest to opis naocznego swiadka chyba, ze...

(*) Wpierw Garlinski mowi, ze byl pol roku w Oswiecimiu. Pozniej gdy pytany o to kiedy pojechal do  Neunegamme mowi, ze wyjechal z Oswiecimia we wrzesniu i zaraz sie poprawie, ze w pazdzierniku.  To jest oznaka pewnego "naciagania" rzeczywistosci, ze zdaje sobie sprawe, ze jego krotki pobyt w Oswiecimiu nie pasuje do tego, ze w latach 1960-tych i 1970-tyc stal sie ekspertem of Oswiecimia.

A jeszcze jedno:  W Warszawie gdy Niemcy poszukiwali Tadeusza Garlinskiego, ktory zajmowal sie dla AK konstrukcja aparatow/nadajnikow radiowych, ktorego grupa zostal zdekosnpirowana Jozefa Gralinskiego, ktory dzialal na innych papierach (ktore Garlinski zniszczyl na Pawiaku, gdyz durni Niemcy ich nie skonsfiskowali) zdradzil (powiededzial gdzie przebywa Garlinski) Zyd, kolega Garlinskiego ze szkoly. A Niemcy faktycznie mysleli, ze maja Tadeusza ale na Jozefa nic nie mieli wiec Garlinski ujawnil sie jako Jozef ale nie mogl tego udowodnic.  Do Oswiecimia go wyslali za brak kenkarty a nie za dzialalnosc podziemna.    W tym kontekscie Garlinski porownuje Gestapo do NKVD, ktore do takiego przeoczenia jak nieskofiskowanie jego dokumentow przed wsadzeniem do celi by nie dopuscilo.

[...] według mojego informatora - całość archiwum oddziału II Sztabu Naczelnego Wodza szef tego oddziału, pułkownik Stanisław Gano, przekazał w kilkudziesięciu drewnianych skrzyniach Amerykanom. Obaj sądzimy, że podobniejak Churchill nie dowierzałpolskiemu wywiadowi, uważając, że jestspenetrowany przez Niemców (co do pewnego stopnia było prawdą w odniesieniu do wywiadu Armii Krajowej), tak Polacy nie dowierzali Brytyjczykom, wiedząc lub domyślając się, że wszystkie ich najważniejsze agendy są dokładnie spenetrowane przez Sowietów. Po konferencji jałtańskiej Polacy mogli się ponadto obawiać, że Brytyjczycy sprezentują archiwum polskiego wywiadu Sowietom, co stanowiłoby śmiertelne zagrożenie dla polskich agentów i ich rodzin. Uznali, że archiwum będzie bezpieczniejsze za Atlantykiem. W rezultacie od 1945 roku znajduje się ono w US National Archives w Alexandrii koło Waszyngtonu, wciąż w tychże samych skrzyniach. Mój rozmówca nie wie, w którym konkretnie dziale je umieszczono, lecz ma pewność, że noszą nazwę po prostu „Skrzynie Gano”. Brytyjczycy prosili o dostęp do nich już wkrótce po przekazaniu, lecz Amerykanie odmówili. Do tej pory odmawiają dostępu do tych akt komukolwiek, traktując je - cytuję - „na równi z aktami Stasi”. To akurat nie powinno stanowić powodu do pesymizmu w kwestii dostępu, a nawet odzyskania polskiego archiwum, bo przecież wiemy, że w 2003 roku część akt Stasi Amerykanie jednak zwrócili Niemcom... W dyskusji nie potrafiliśmy sobie w dostatecznej mierze wyjaśnić, dlaczego Brytyjczycy przez tyle lat twierdzili, że otrzymali akta naszego wywiadu („Polish Link”), ale je zniszczyli (list Tessy Sterling, szefowej Biura Historycznego i Archiwów Gabinetu Brytyjskiego z lipca 1999 roku), a następnie, że jednak nie zniszczyli, ale są one rozproszone (list Tonyego Blaira do premiera Jerzego Buzka z listopada 1999 roku). Moim zdaniem chodziło o uśmierzenie wszelkiej nadziei, że ktoś kiedyś jednak będzieje mógł ujrzeć. Po co mieli wskazywać miejsce ich ukrycia za oceanem?

Tadeusz A. Kisielewski, Po zamachu

Dlaczego tej dokumentacji do dziś nie możemy obejrzeć? Uzasadnione jest przekonanie, że odpowiedź zawiera się między innymi w pewnym nazwisku. Brzmi ono - Philby. Harold Adrian Russel Philby (Kim), sowiecki as szpiegostwa, przez całe lata był kretem w angielskim wywiadzie. W interesującym nas okresie, bo w 1940 roku, wnioskował o wakujące stanowisko w Sekcji D S1S i otrzymał je dzięki poparciu pracującego dla angielskiego wywiadu przyjaciela. Był nim Guy de Moncey Burgess. Przyjaciel również był agentem sowieckim. Kiedy sekcja D, w której pracował Philby została wchłonięta przez Special Operation Executive, zdolny komunistyczny szpicel został instruktorem szkoły SOE w Beaulieu, Hampshire. Wykładał „czarną propagandę”, a także dywersję i sabotaż. To on potrafił wpływać na wszystkie sprawy związane z interesami sowieckimi na terenach okupowanych, bo o działalności tamtejszej konspiracji decydowała właśnie SOE. Czy nawet dziś, tyle lat po wojnie, angielska MI6 może się przyznać, że sama powodowała kłopoty polskich wywiadowców, że sowieckie macki angielskiego wywiadu sterowały wydarzeniami w Europie i sięgały aż za ocean?

W USA gdy udalo sie odszyfrowac niektore telegramy sowieckie (Venona project) tez przyszedl nakaz od samago Roosevelta aby zlikwidowac komorke zajmujaca sie odszyfrowywaniem i wszystkie dokumenty zniszczyc.  Ale oficer amerykanski plk. Carter W. Clarke, ktory by szefem tej komorki te dokumenty jakos zachowal i dzieki niemu teraz znamy wielu sowieckich szpiegow w USA w czasie II WS.  Niektorzy z historykow zajmujacych sie wybielaniem tego co Venona project odkryl insynuowala, ze plk. Clarke nie dosc, ze nie posluchal rozkazu samego prezydenta to jeszcze byl antysemita.

"Notka nie jest o Garlińskim" -  Jaka notka?  To tylko tekst Garlinskiego. Autor jest tak samo wazny jak tekst, ktory kreuje.  A w tym przypadku jest to kluczowe.   Rowniez mozna analizaowac dlaczego ty postanowiles ten tekst tu opublikowac. Jakie byly twoje intencje?   Czy to chodzilo o Zydow, ktorzy monopolizowali profesje schreiberow w Birkenau wg. Garlinskiego?  A czy to prawda, ze tak bylo w Birkenau gdzie Garlinski byl tylko 5 miesiecy?  Bo to, ze wiezniowie wiezniow okradali, ze byla Kanada, to kazdy wie i zapewne nie bylo to zadna nowoscia dla ciebie. Czy to, ze Garlinski mogl byc ciety na Zydow bo to zdrada szkolnego kolegi Zyda doprowadzila do aresztu Garlinskiego, do czego sie dogrzebalem, moze miec cos wspolnego z jego obiektywizmem, selektywnoscia postrzegania i inwencja literacka?

Poniewaz pojawila sie tu Zofia Kossak mysle, ze warto przeczytac artykul:

Skaza na portrecie – postać Zofii Kossak w relacjach byłych więźniarek Birkenau, Justyna Kowalska-Leder, ACTA UNIVERSITATIS LODZIENSIS, FOLIA LITTERARIA POLONICA 1(47) 2018

https://digijournals.uni.lodz.pl/cgi/viewcontent.cgi?article=1170&context=polonica

w ktorym mozna znalezc opinie Tadeusza Borowskiego (ktory byl bardzo krytyczny wobec ksiazki Zofii Kossak o Oswiecimiu) jak nalezy opisywac Oswiecim.

"Uważam dalej, że nie wolno o Oświęcimiu pisać bezosobowo. Pierwszym obowiązkiem oświęcimiaków jest zdać sprawę z tego, co to obóz – tak, ale niech nie zapominają, że czytelnik, który czyta ich relacje i przebrnie wreszcie przez wszystkie okropności, nieodmien- nie zapyta: no, dobrze, a jak to się stało, że właśnie pan(i) przeżył(a)? Nie ma co staczać z sobą polemiki, dowodzić, że rozsądnie było udzielać z paczek w miarę lub spełniać jakieś tam chrześcijańskie posługi. Nie ma co: opowiedzcie wreszcie, jak kupowaliście miejsca w szpitalu, na dobrych komandach, jak spychaliście do komina muzułmanów, jak kupowaliście kobiety i mężczyzn, co robiliście w Unterkunftach, Kanadach, Krankenbaumach, na obozie cygańskim, opowiedzcie to i jeszcze wiele drobnych rzeczy, opowiedzcie o dniu codziennym obozu, o organizacji, o hierarchii strachu, o samotności każdego człowieka. Ale piszcie, że właśnie wyście to robili! Że cząstka ponurej sławy Oświęcimia i wam się należy! Może nie, co?"

Te zarzuty mozna postawic Garlinskiemu a przynajmniej jego opowiadaniu Zugang.

Zniewolony umysl, Cz.Milosz,

Beta, T.Borowski,

Czytałem wiele ksiązek o obozach koncentracyjnych, ale zadna z nich nie jest tak
przerazająca jak opowiadania Bety. Gdyz Beta nie oburza się - relacjonuje. W “świecie
koncentracyjnym”, jak wiadomo, szybko wytwarza się szczególna hierarchia społeczna. Na
szczycie są władcy obozów; po nich idą więźniowie obdarzeni przez zarząd obozu zaufaniem;
następną warstwą społeczną są sprytni więźniowie, którzy umieją znaleźć sposoby zdobycia
zywności i przez to utrzymać swoje siły. Najnizej stoją słabi i niezaradni, którzy z kazdym dniem
staczają się coraz nizej, bo ich nieodzywiany organizm nie moze podołać pracy. Spotyka ich
wreszcie śmierć - w obozach niemieckich działo się to przez zastrzyk fenolu albo w komorze
gazowej. Oczywiście poza społeczeństwem koncentracyjnym stały masy ludzkie zabijane od razu
po przyjeździe do obozu, to jest wszyscy mniej zdolni do pracy śydzi. Beta w swych
opowiadaniach wyraźnie określa swoją przynaleŜność “klasową”: nalezał do sprytnych i zdrowych
i  c h e ł p i  się swoim sprytem i zaradnością. Zycie w obozie koncentracyjnym wymaga ciągłego
napięcia uwagi, kaŜda chwila decyduje o zyciu i śmierci. Trzeba umieć reagować w sposób
właściwy, a umieć moŜna tylko wtedy, kiedy wie się, skąd grozi niebezpieczeństwo i jak go
uniknąć: raz przez ślepe posłuszeństwo, innym razem przez opieszałość, kiedy indziej przez
szantaz albo przekupstwo. Jedno z opowiadań Bety składa się z opisu serii niebezpieczeństw,
których Beta unika w ciągu jednego dnia:
1) Straznik ofiarowuje Becie chleb; zeby wziąć chleb, trzeba przeskoczyć przez rów; rów
ten stanowi linię wart; straznicy mają polecenie strzelać do ludzi, którzy przekraczają tę linię; za
kazdego zabitego za tą linią dostają trzy dni urlopu i pięć marek. Beta rozumie zamiary straznika i
rezygnuje z przynęty.
2) Straznik słyszy, jak Beta przekazuje innemu więźniowi wiadomość o zdobyciu Kijowa.
Beta zapobiega złozeniu meldunku o tym przestępstwie dając straznikowi, przez pośrednika, stary
zegarek jako łapówkę.
3) Beta usuwa się spod ręki niebezpiecznego kapo przez szybkie wypełnienie rozkazu. Oto
fragment (rzecz dotyczy więźniów Greków, którzy byli zbyt słabi, aby dobrze maszerować;
przywiązano im za karę kije do nóg; nadzoruje ich Rosjanin Andrej):
“Odskakuję uderzony z tyłu rowerem. Zrywam czapkę. Unterscharffuehrer, gospodarz z
Harmense, zeskakuje z roweru czerwony ze zdenerwowania:
- Co się tu dzieje na tym zwariowanym komandzie? Dlaczego ci ludzie chodzą tam z
poprzywiązywanymi kijami? To jest czas pracy!
- Oni nie umieją chodzić!
- Jak nie umieją chodzić, to ich zabić! A wie pan, Ŝe znowu zginęła gęś?
- Czego stoisz jak głupi pies? - wrzasnął kapo na mnie. - Andrej ma z nimi zrobić porządek.
Los! Poleciałem ścieŜką.
- Andrej, kańczaj ich! Kapo kazał!
Andrej chwyci! kij i uderzył na odlew. Grek zasłonił się ręką, zaskowyczał i upadł. Andrej
połoŜył mu kij na gardło, stanął na kiju i zakołysał się. Odszedłem prędko w swoją stronę.”
Tak więc dzień opisywany przez Betę wypełniony jest unikaniem niebezpieczeństw; a
równieŜ skomplikowaną grą, jaka toczy się pomiędzy Betą i jego współwięźniem, Rosjaninem
Iwanem. Iwan ukradł Becie kawałek mydła; Beta postanawia się zemścić i cierpliwie szuka okazji.
Spostrzega, Ŝe Iwan ukradł gęś; przez misternie złoŜony donos (tak aby nie została na nim plama
donosicielstwa) powoduje rewizję; gęś znajdują, Iwan jest zbity przez esesmana, rachunek
wyrównany.
Beta jest dumny z tego, ze jemu się udaje, kiedy inni, mniej zaradni, obok giną. W stałym
podkreślaniu, ze on sam jest dobrze ubrany, zdrów, najedzony, jest sporo zwyczajnego sadyzmu.

No to stawiaj zarzuty, czy ktoś ci tego broni?

Nadal nie otrzymałem od ciebie odpowiedzi, czy tekst Garlińskiego jest konfabulacją, czy tez jest to opis prawdziwy. To może zdobądź się wreszcie.
Bo jeszcze raz podkreślam, ze nie jest to tekst o życiorysie Garlińskiego.

Zaś banał w brzmieniu:  "Autor jest tak samo ważny jak tekst, który kreuje." mozna zastosować do każdej publikacji.

Odnoszę  wrażenie że bardzo osobiście zareagowałeś na nazwisko Józef Garliński. Masz po temu takie właśnie powody?

A teraz pytanie dodatkowe: onegdaj zamieściłem tekst na tym blogu:

http://stanislaw-orda.szkolanawigatorow.pl/ghetto-warszawskie-i-treblinka

Czy również postawiłbyś zarzut autorowi, że skoro nie był wsród zagazownych, to jego opis nie jest wiarygodny?

I na  koniec. Jeśli tropicielu "antysemi" będziesz imputował mi (szył buty) wiadomo co, to dostaniesz na tym blogu szlaban.

A moze byla jeszcze jedna przyczyna -osobista -samobójstwa Borowskiego?

Byl on bardzo zakochany w swej dziewczynie-Żydowce, (pierwowzór "Pożegnania z Marią") ktora zostala złapana bodaj w ulicznej łapance i wylądowala w Auschwitz (ale nie rozpoznano jej "rasowo", wiec nie poszla do Birkenau). I Borowski "aby byc blizej ukochanej" dał się tez złapac . Dopiero w obozie zrozumial gdzie sie znalazl .

Oboje przeżyli. 

ALe po wojnie ona juz nie miala ochoty z nim byc i chciala wyjechac do Anglii. Jej wuj Mieczyslaw -Grydzewski (tak! ten Grydzewski ktory "swiadomie i dobrowolnie" ochrzcił się , wyperswadował jej to -oburzony.  (Jest to w zbiorze Listów Grydzewskiego)  . Byli razem, ale -Borowski sie zabił. 

A ona żyla "długo i szczęsliwie"- byla załozycielką kultowego kiedys pisma "Ty i ja". 

Mam tę korespondencję Grydzewskiego, ale tu gdzie jestem nie moge podać żródeł. 

Powiedzmy sobie szczerze, ze dzielo przeroslo mistrza i nabralo swojego wlasnego zycia. Choc trudno nazwac dzielem zamieszczanie cudzego tekstu ale to ty ten tekst zamiesciles bez wyjasnienia dlaczego i jak to widac z twoich defensywnych reakcji (ktore sa calkiem dla mnie niezrozumiale) bez zrozumienia glebszego kontekstu.  A ten kontest to ja dotarczylem robiac kwerende i powinienes byc mi wdzieczny ze wzbogacilem moimi komentarzami twoja notke a nie tylko powarkiwac jak przestarszony pies.  (Np. Wywiad z Garlinskim w British Museum waro posluchac.)

"Odnoszę  wrażenie że bardzo osobiście zareagowałeś na nazwisko Józef Garliński. Masz po temu takie właśnie powody?"  -  Jestes zaslepiony swoja podejrzliwoscia. Ja nigdy o Garlinskim nie slyszalem az dopiero teraz.  W przyszlosci badz bardziej sceptyczny wobec wrazen jakie odnosisz gdyz one czesto sa wynikiem zwyklej psychologii jak np. projekcja.

"Nadal nie otrzymałem od ciebie odpowiedzi, czy tekst Garlińskiego jest konfabulacją, czy tez jest to opis prawdziwy."  - Ja to adresowalem wielokrortnie na kilka sposobow.  To tylko wynik zlej woli z twojej strony, ze to do ciebie nie dotarlo.

"No to stawiaj zarzuty, czy ktoś ci tego broni?"  - Opowiadanie nie spelnia kryteriow swiadectwa z obozu jakie sformulowal Tadeusz Borowski (Uważam dalej, że nie wolno o Oświęcimiu pisać bezosobowo.), ze narrator powinien pisac w pierwszej osobie jako jeden z aktorow przedstawienia, w ktorym uczestniczy i jego rola powinna byc okreslona.   Dlatego opowiadanie Garlinskiego jest tylko opowiadaniem a nie swiadectwem.

"Jeśli tropicielu "antysemi" będziesz imputował mi (szył buty) wiadomo co, to dostaniesz na tym blogu szlaban."  - A gdzie odniosles wrazenie, ze ja jestem tropicielem antysemityzmu i gdzie ja ci cos imputuje?  Ja tylko sie staralem odgadnac co powodowalo toba aby umiescic tekst Garlinskiego, ktory oipisuje to co kazda w miare wedukowany osoba powinnna wiedziec o realiach Oswiecimia, ze wiezniowie okradali wiezniow i, ze byli niezbedna czescia machiny obozu jako funkcyjni.  A jedynie co bylo oryginalne u Gralinskiego czy powiedzmy malo znane (ja nie wiedzialem)  to to, ze wg. Garlinskiego funkcyjni schreiberzy byli w zdecydowanej wiekszosci Zydami ("Wśród tej śmietanki obozowe), w czołówce szli właśnie „schreiberzy", pomiędzy którymi z rzadka, jak rodzynek w wojennym cieście, pokazywał się zabłąkany aryjczyk.")

"Czy również postawiłbyś zarzut autorowi, że skoro nie był wsród zagazownych, to jego opis nie jest wiarygodny?"   -  Ja nie znalem tego tekstu z 8 sierpnia 1943 Janusza Laskowskiego (dzieki za podanie linka).  Po pierwszym pobieznym czytaniu zarzut T. Borowskiego jak najbardziej mozna postawic Laskowskiemu.  To jest opowiadanie o znamionach fikcji literackiej.  Musze sprawdzic, ale podejrzewam, ze historycy nie traktuja powaznie tego opowiadania jako zrodla prawdy o Treblince.  Np. nikt obecnie nie uwaza, ze w Treblinice uzywano pary wodnej w operacji zabijania  ("Para wypełniła przestrzeń, stając się w tej komorze czynnikiem przyśpieszenia śmierci, która musiałaby i bez niej nastąpić - z uduszenia." - Janusz Laskowski).

Ta para  to opary. Na podłodze było niegaszone wapno, na które poleciała woda z pryszniców.

Jestem zdania, że prezentowany przez ciebie puryzm nie jest powszechnie podzielany.

Zatem, opinia w rodzaju "ja uważa, tak i siak" moze być zestawionia z opinia, że ktos uwaza inaczek. To subiektywizm podniesiony do rangi zasady.

Wciąz  nie uzyskalem odpowiedzi, co jest niewiarygodnego w tekście J. Garlińskiego oraz dlaczego.

Ludzie są wszędzie tacy sami - straczy zmienić im warunki na ekstremalne i okazuje się, że morlalność nie istnieje a pozostaje jedynie walka o życie za wszelką cenę.

I kto tej moralności i skrupułów ma mniej ten przeżyje.

Zupełnie jak w życiu.

Wygrywają bezwzględne zimne wilki a reszta lamentuje i wznosi wzrok ku niebiosom...

Ja myślę, że on nawet nie czytał "5 lat kacetu". Wspomnień więźnia, który prawie do końca był obozowym muzułmaninem... Wyszukuje kontrargumenty, aby ze swoistą manierą ex cathedra, zdeprecjonować pozycję autora bloga. Udaje, że pisze z daleka nie stosując polskich znaków a la Valser. Pewnie teraz będzie szukał, kto jest autorem "5 lat kacetu". Na niego jest jedna rada podpuszczać, niech pisze i się odkrywa. 

A co z puźniejszą depresją, nieumiejętnością życia w Rodzinie/bycia Ojcem, bez Dzieci czy z słabymi Dziećmi u tych Tygrysiątek, które najbardziej i najmocniej wyzbyły się moralności. To są głupcy, którzy w walce myśląc, że zbliżają się do jakiegoś zwycięstwa, przegrywają właśnie wszystko.

Przeciez nie jest to opis fikcyjny czy konfabulacyjny epizodu obozowego.

Osobliwy ten autentyk w niemieckich wtrętach z obozu.

Zugang  kommt    może znawcy jidysz to rozdrobnią ale w niemieckim nie ma tego tutaj sugerownego znaczenia.  

Bewegung! Bewegung! (ruszać się) 

Rozkaz na trzy sylaby? “Schnell, Schnell”, tu jest muzyka i słusznie prezydent Rivlin w roku 2018 cytował w Auschwitz wersję warczenia. Everything done to us by Amalek is engraved in our memory, the memory of an ancient nation.   Amalek potrafi jeszcze krócej: Los, los...

Zugang  kommt   w jidysz to chyba coś na kształt cug komt  a po niemiecku wyłania się nielogiczny bełkot. 

Zapis niemiecki to Kopfgeburt osoby po szkolnych kursach języka obcego (wersja literacka Hochdeutsch np w tekście schneller !  czy Alles ausziehen ! ). Czy to autora wtręty czy redakcji w periodyku ? Ktoś przedobrzył i wyszło jak u Paula Rassinier'a Le Mensonge d’Ulysse.

Data 18.8.1946 na manuskrypcie czy publikacji ?

thx