Ze względu na to, że moje autorskie teksty trochę ugrzęzły z powodu rozmaitych zdarzeń losowych w końcówce ub. roku, ratuję puls bloga cudzym tekstem, a mianowicie przedstawiam streszczenie artykułu p. Tomasza Hypkiego pt.: „Zamach w Iranie”,  który został opublikowany w jedynym miesięczniku, który regularnie kupuję, tj.  RAPORT  Wojsko  Technika  Obronność; Nr 12 z 2020 r. Do streszczenia dodałem od siebie trzy linki, kilka  dygresji w nawiasach (...), jak również końcową tezę w dwóch ostatnich zdaniach, czego  nie było w orginalnym tekście.

******

27 listopada 2020 r., na bulwarze imienia Chomeiniego, głównej arterii wjazdowej do miejscowości Absard (Ab-Sard), położonej ok. 70 km  na wschód od Teheranu zginął w zamachu szef irańskiego programu jądrowego, pełniący jednocześnie funkcję wiceministra obrony,  prof. Mohsen Fahrizadeh.  Poruszał się on opancerzonym samochodem terenowym marki Nissan, a w podobnym pojeździe towarzyszyła mu ochrona funkcjonariuszy państwowych.

Samochód wiceministra został ostrzelany  ze zdalnie sterowanego, najprawdopodobniej satelitarnie, karabinu maszynowego, zamontowanego  na  pick-upie produkcji irańskiej (licencja Nissan), załadowanym drewnem opałowym, które posłużyło do zamaskowania tegoż  karabinu. Po oddaniu serii kilkunastu strzałów z odległości 150 metrów, zostały zdalnie odpalone ładunki wybuchowe, które rozerwały na drobne fragmenty zarówno karabin, jak też  pick-upa.

Fahrizadeh mógł prawdopodobnie przeżyć zamach, gdyby nie wysiadł z samochodu i wówczas, nieosłoniętego, dosięgły trzy pociski, z czego jeden, który przebił kręgosłup, okazał się śmiertelny.
Żona ministra, która  pozostała w samochodzie, nie odniosła żadnych obrażeń. Nie zginął również żaden z członków ochrony.

Rzecz jasna, pierwszym podejrzanym o dokonanie zamachu stały się izraelskie służby specjalne, gdyż znalezione szczątki karabinu maszynowego wskazywały na takie ich pochodzenie. Oficjalnie jednak nie wydano żadnego komunikatu na temat tożsamości sprawców zamachu.

Ale przecież krąg krajów dysponujących tak wyrafinowanymi gadżetami militarnymi oraz deklarujących oficjalnie swój interes w zablokowaniu irańskiego programu nuklearnego jest stosunkowo wąski, czyli bez problemu udałoby  się je zliczyć na palcach jednej dłoni.

Izrael, jak zazwyczaj, w ogóle nie odniósł się do  tego rodzaju spekulacji, nie wspominając o przyznaniu się do czegokolwiek, chociaż wiadomo, że wcześniej zorganizował kilka zamachów na irańskich naukowców z zakresu fizyki jądrowej.

Wykorzystywanie robotów uzbrojonych w broń strzelecką (np. dronów), czy to sterowanych przez operatora (wersja półautomatyczna), czy jako systemów całkowicie niezależnych, rozwijane jest głównie przez pięć państw:  Izrael, USA, Wielka Brytania, Rosja, Chiny. Wymienione kraje nie są więc zainteresowane we wprowadzeniu zakazu stosowania takiego rodzaju broni, ale przeciwnie, rozwijają  wspomniane systemy w ekspresowym tempie.

I tak np.  izraelska firma o nazwie Smart Shooter (Mały strzelec) produkuje statywy do mocowania na nich dowolnego typu broni strzeleckiej (karabinu maszynowego, karabinów snajperskich i in.). Określenie statyw nie oddaje specyfiki wspomnianej konstrukcji, gdyż jest to wyrafinowany komputerowy celownik wraz ze zdalnie sterowanym uchwytem. Natomiast angielska nazwa oddaje precyzyjnie właściwości tego sprzętu:  LRCWS  - Light Remote-Controlled Weapon Station  (Zdalnie sterowana stacja broni lekkiej). Celownik ten potrafi automatycznie wykrywać cele, identyfikując twarze przez porównanie ich ze zgromadzonymi w bazie danych. System polega na automatycz-nym skanowaniu i wykrywaniu celów, zarówno w dzień jak i w nocy. Pozwala na akcję typu „jeden strzał – jedno trafienie” z ponad 300 metrowej odległości. Operator może sterować systemem za pomocą tabletu i kabla bądź łącza bezprzewodowego. Istnieją również wersje potrafiące działać w pełni autonomicznie.

Pierwsze systemy podobnego typu pojawiły się na początku XXI wieku, a zatem ich rozwój trwa od dwóch dekad. Ale w ogólnodostępnych mediach nie znajdziemy informacji o parametrach z ich najnowszych generacji.

Irańskie służby specjalne oceniają, że zamach na Mohsena Fahrizadeha musiał być przygotowy- wany od dawna. Naukowiec miał swoją „letnią” rezydencję we wspomnianym Absard, gdzie tego typu nieruchomości posiadali liczni członkowie irańskiej „nomenklatury władzy”, czyli w miejscu  będącym pod stałym nadzorem służb państwowych. Dlatego cios, który został wymierzony właśnie  tam uderzył bardzo dotkliwie w  ich prestiż. Zamachowcy musieli mieć "pomocników" w irańskim aparacie bezpieczeństwa, bowiem posiadali rozeznanie o typowych porach oraz trasach przejazdów wiceministra. W warunkach irańskich zakup pick-upa, czy sporej ilości drewna,  jest monitorowany przez służby i nie stanowi bynajmniej prostej sprawy.

Po poprzednich zamachach irańscy naukowcy od realizacji programu atomowego zostali objęci ochroną przez 24 godziny na dobę, między innymi nie wyjeżdżają poza Iran, nie stykają się z zagranicznymi delegatami, etc.  Ochrona ta była skuteczna przez ostatnie dziesięć lat, aż wreszcie  znaleziono (albo wydłubano) w niej lukę.

Yakov Kedmi, były szef izraelskich służb specjalnych ujawnił, iż zamach na Fahrizadeha był już wcześniej zaplanowany (w latach 2006-2009), ale wówczas jego wykonanie zostało wstrzymane.
https://www.spisok-putina.org/en/personas/kedmi-2/
Ponadto wiadomo, że tego rodzaju akcje nie mogą odbywać się bez wiedzy (i zgody) amerykańskich służb specjalnych. I tym razem było podobnie, bo oto kilka dni przed zamachem, czyli 23 listopada 2020 r., w Neom w Arabii Saudyjskiej wylądowały:  samolot  z amerykańskim sekretarzem stanu Mike’m Pompeo na pokładzie oraz samolot izraelskiego szefa Mossadu - Udi Angela, którym przyleciał  również premier Izraela Benjamin Netanjahu. Trzygodzinne spotkanie poświęcono zagrożeniom  dla regionu bliskowschodniego ze strony Iranu i sposobom ich przeciwdziałania.

Aby zablokować irański program uzyskania broni nuklearnej (program nazywany był akronimem AMAD; amad  w jęz. farsi oznacza nadzieja), Izraelczycy zamiast „gorącej wojny” zdecydowali się na wojnę o niskiej intensywności, czyli sabotowanie wszelkimi metodami realizacji tego programu. Najbardziej nagłośniony był sukces operacji o kryptonimie Olympic Games, dotyczącej sabotażu w toczonej cyberwojnie, czyli wpuszczeniu wirusowego oprogramowania (Stuxnet) do sterowania wirówkami od wzbogacania uranu w ośrodku w Natanz. Wirus spowodował kilkuletnie opóźnienie w grafiku realizacyjnym tego przedsięwzięcia.
https://en.wikipedia.org/wiki/Natanz

Znacznie mniej nagłośnione, ale nie mniej skuteczne było „odstrzeliwanie” kluczowych naukowców zaangażowanych w irański program atomowy. Mossad sporządził listę z nazwiskami piętnastu  najważniejszych postaci, które należało wyeliminować.

Gen. Michael Vincent Hayden, szef CIA  w latach 2006 – 2009, w rozmowie z prezydentem Barackiem Obamą, który sprzeciwiał się akcji odstrzeliwania naukowców, użył następującego argumentu:  „Mniej ważne jest ile materiałow rozszczepialnych Irańczycy produkują w Natanz, ale ważniejsze jaką zdobywają przy tej okazji wiedzę w tej dziedzinie. A tę wiedzę przechowują
 w swoich mózgach naukowcy”.
https://en.wikipedia.org/wiki/Michael_Hayden_(general)

Klamka zapadła i Mossad mógł zacząć działać.

14 stycznia 2007 r. w wyniku zatrucia radioaktywnym gazem zmarł Ardeshir Hosseinpour, irański fizyk jądrowy. (Nawet nie sposób porównać dysproporcji w natężeniu  rozgłosu medialnego towarzyszącego temu zabójstwu z klangorem wszczętym z okazji zatrucia radioaktywnym polonem b. agenta KGB  Aleksandra Litwinienki).

12 stycznia 2010 r. w wyniku eksplozji motocykla  poniósł śmierć Massoud Ali Mohammadi, jeden
z liderów zespołu AMAD. Motocykl był zaparkowany w pobliżu bramy do jego domu.

29 listopada 2010 r. wskutek eksplozji min magnetycznych przymocowanych do samochodu osobowego przez dwóch przejeżdżających motocyklistów, zginął jadący tym samochodem Majid Shahriari, kolejny z naukowców z ośrodka w Natanz.

W tym samym dniu dokonano nieudanego zamachu na  jeszcze jednego naukowca z programu AMAD, którym był Feyerdun Abassi Davani. Zdołał opuścić (wraz z żoną) samochód chwilę przed eksplozją zamontowanej w nim bomby.

W lipcu 20111 r. zastrzelony został przez nieznanego motocyklistę Darioush Rezainajed, członek kolegium irańskiej organizacji energii atomowej.

12 stycznia 2012 r. wskutek wybuchu bomby przymocowanej do samochodu zginął Mosafa Ahmadi Roshan, jeden z czołowych chemików pracujących w Natanz.

Seryjne zabójstwa odniosły zamierzony skutek. Wśród naukowców zaczęła się „biała dezercja”, nie chcieli pracować przy irańskim programie atomowym, poszukując dla siebie innych zajęć. Egzystowanie w stałym stresie, pod całodobową eskortą służb specjalnych, bez możliwości spotkań towarzyskich, wyjść po zakupy itp., czyli w praktyce bez możliwości prowadzenia życia prywatnego, było trudne do wytrzymania. Na dodatek paranoiczne podejrzewanie wszystkich i wszędzie o bycie „koniem trojańskim” w znacznym stopniu dezorganizowało pracę nad programem.

Pewne przesłanki wskazują, że zamach na Mohsena Fahrizadeha miał w swoim założeniu stanowić prowokację, mającą wywołać akcję odwetową ze strony Iranu, co dałoby powód do zaatakowania przez USA tego kraju. Ale dlaczego dokonano tej prowokacji w takim akurat momencie?

Otóż z dniem 18 października 2020 r. przestało obowiązywać embargo na zakup broni przez Iran, wprowadzone rezolucją Rady Bezpieczeństwa przy ONZ z lipca 2015 r., ze względu na to, że nie stwierdzono, iżby Iran złamał zaprzestanie wzbogacania uranu do którego został zobowiązany ww. rezolucją.

USA usiłowały za wszelką cenę znaleźć pretekst do przedłużenia wspomnianego embargo, ale w Radzie Bepieczeństwa za jego przedłużeniem głosowała jeszcze tylko Dominikana, natomiast Chiny i Federacja Rosyjska były przeciw. Pozostałych 11 członków wstrzymało się od głosu.

Oczywiście USA i ich wasale nie będą handlować z Iranem takim asortymentem, nie będą tego czyniły również kraje UE, które  podpierają swoje stanowisko brakiem „swobód obywatelskich” w Iranie.  

Czyli jak by się nie ustawił, d… do kopania zawsze z tyłu.

Ze względu na to, że Rosja, Indie i Chiny nie mają żadnych oporów w handlu z Iranem, zapewne możemy oczekiwać coraz  to mocniejszych antyirańskich prowokacji  sprokurowanych w sztabach operacyjnych CIA i Mossadu.

 

******

Wykaz wszystkich moich notek na portalu "Szkoła Nawigatorów" pod linkiem:

http://stanislaw-orda.szkolanawigatorow.pl/troche-prywaty

 

 

 

 

 

 

 

 

---

tagi:

	stanislaw-orda
	8 stycznia 2021 17:59

34     1950    10 zaloguj sie by polubić