Rzecz jasna, przede wszystkim bałagan pojęciowy.

W poprzedniej notce, w której zawarłem próbkę statystyki około holokaustowej, zasygnalizowałem kontekst relacji narodowościowych jaki istniał w II RP do momentu zaboru jej terytorium w 1939 roku przez dwóch, działających w zmowie sąsiadów-najeźdźców, czyli Niemieckiej III Rzeszy oraz Związku Sowieckiego.

Obecnie postaram się jeszcze dopisać inny aspekt tematu jako rodzaj uzupełnienia.
Mały rocznik statystyczny 1939zawiera dane z Drugiego Powszechnego Spisu w II RP, który został przeprowadzony w 1931 roku i przedstawia dane wg stanu na początek grudnia tego właśnie roku. Opracowywanie danych ww. spisu zostało ukończone po koniec 1938 roku, a przedmiotowa publikacja GUS datowane jest rokiem 1939. Oczywiście , dane te mogły być końcu 1939 roku już nieaktualne, ale nie w takim stopniu, aby obraz struktury ludnościowej mógł ulec zasadniczym przewartościowaniom.

Poprzednio przyjałem za kryterium deklarowny jezyk, ale kazde tego rodzaju kryterium nie jest stuprocentowo trafne. Obecnie zaprezentuję dane w oparciu o deklarowane w spisie wyznanie, co może być bardziej precyzyjnym odniesieniem, zwłaszcza w przypadku wyznania katolickiego i mojżeszowego.

Z pewnym przybliżeniem (niewielkim) można przyjąć za równoważnik, ze deklarujący wyznanie rzymsko-katolickie to są etniczni bądź kulturowi Polacy, a wyznanie mojżeszowe odpowiednio Żydzi. Nie mamy takiego równoważnika przy wyznaniu greko-katolickim ani przy ewangelickim (taka agregacja odnosi się do denominacji protestanckich), jakkolwiek w tym ostatnim przypadku większość to obywatelem polscy pochodzący z krajów protestanckich, głównie Niemcy. Natomiast w przypadku prawosławia zdecydowana większość deklarujących takie wyznanie to Ukraińcy, Białorusini oraz Rusini.

W prezentacji danych pominę ludność wiejska, gdyż gros ludności wyznania mojżeszowego skupiała się w miastach, a także nie uwzględnię trzech ówczesnych zachodnich województw, tj. poznańskiego, pomorskiego i śląskiego, gdzie wyznanie mojżeszowe deklarowało poniżej 2,0 procent (1,8) zamieszkałej w tych województwach populacji (ok. 102,6 tys. osób)\, a jednocześnie mieszkało w nich 3,3 procent całości ludności deklarującej wyznanie mojżeszowe.

Wg danych spisowych ludność II RP liczyła ogółem 31.915,0 tys. mieszkańców, z czego Katolicy rzymscy liczyli 20.670,1 tys. (64,8%), tj. mniej niż 2/3; Prawosławni 3.762,5 tys. (11,8%); Grekokatolicy 3.336,2 tys. (10,4%); Wyznanie mojżeszowe 3.113,9 tys. (9.8%); Ewangelicy 835,2 tys. (2,6%).
Pozostałe rodzaje wyznań oraz tacy którzy się nie zdeklarowali, liczyły łącznie 197,9 tys., (0,6%).

Ludność miejska ogółem liczyła 8.738,6 tys.(27,3%), a jej struktura wyznaniowa była następująca:

- katolicy rzymscy 5.571,7 tys. (63,8%)
- grekokatolicy 322,4 tys. (3,7%)
- prawosławni 190,9 tys. (2,2%)
- ewangelicy 243,0 tys. (2,8%)
- mojżeszowe 2.380,4 tys. (27,2%)

Ludność ogółem trzech województw zachodnich (poznańskie, pomorskie, śląskie) wynosiłą ogółem 5.519,0 tys., w tym w miastach:1.658,4 tys.

Struktura ludności miejskiej w tych województwach wg głównych grup wyznaniowych:

- katolicy rzymscy 1.658,4 tys. (89,2%)
- ewangelicy 99,5 tys. (5,4%)
- mojżeszowe 91,0 tys. (4,9%)

W wyniku wyłączenia struktury ludnościowej miast dla trzech województw zachodnich, województw otrzymujemy istotnie zmienione proporcje ludnościowe na pozostałym terytorium II RP, tj. ogółem: 26.396,8 tys., w tym w miastach 6.879,3 tys. (26,1%).

Struktura ludności miejskiej w centralnych i wschodnich województwach (po wyłączeniu ludności trzech woj. zachodnich), była następująca:

- katolicy rzymscy 3.913,3 tys. (56,9%)
- grekokatolicy 320,6 tys. (4,7%)
- prawosławni 187,3 tys. (2,7%)
- ewangelicy 143,5 tys. (2,1%)
- mojżeszowe 2.289,4 tys. (33,3%)

Wzrósł w strukturze wyznaniowej udział ludności wyznania mojżeszowego, a jednocześnie zmalał udział ludności wyznania ewangelickiego, gdyż oba wyznania miały odwrotną proporcję liczebności w populacji woj., zachodnich.

Ale wszak także w województwach centralnych i wschodnich struktura ludności pod względem wyznania religijnego nie była jednolita. Im dalej na wschód, tym zmniejszał się udział rzymskich katolików (czytaj Polaków) na rzecz innych wyznań (narodowości), Itak że katolicy rzymscy nie stanowili bynajmniej większości.

Na zakończenie przedstawiam strukturę ludności miejskiej wg opisywanego kryterium
dla następujących agregacji:

1. Woj. centralne (dawne Królestwo Polskie):
   m. st. Warszawa, warszawskie, białostockie, lubelskie, kieleckie, łódzkie;

2. Woj. wschodnie (Kresy wschodnie):
   wileńskie, nowogródzkie, poleskie, wołyńskie;

3. Woj. południowe (Galicja):
   krakowskie, lwowskie, stanisławowskie, tarnopolskie.

Pkt 1 (woj. centralne)

ludność ogółem 4.438,4 tys.
w tym:
- katolicy rzymscy 2.800,6 tys. (63,1%)
- grekokatolicy 4,0 tys. (poniżej 0,1%)
- prawosławni 48,4 tys. (1,0%)
- ewangelicy 129,7 tys. (2,9%)
- mojżeszowe 1.438,5 tys. (32,4%)

W pkt. 1 odrębne dane należy przedstawić dla jedynego miasta II RP o ludności ponad
1 miliona mieszkańców:
m.st. Warszawa ogółem: 1.171,9 tys. mieszkańców, w tym główne wyznania:
- katolicy rzymscy 783,9 tys. (66,9%)
- grekokatolicy 1,6 tys. (0,1%)
- prawosławni 7,0 tys. (0,6%)
- ewangelicy 21,2 tys. (1,8%)
- mojżeszowe 352,7 tys. (30,1%)

Pkt 2 (woj. wschodnie)

ludność ogółem 765,3 tys.
w tym:
- katolicy rzymscy 298,4tys. (39,0%)
- grekokatolicy 1,9 tys. (0,2%)
- prawosławni 134,7 tys. (17,6%)
- ewangelicy 6,5 tys. (0,8%)
- mojżeszowe 317,1tys. (41,4%)

Pkt 3 (woj. południowe)

ludność ogółem 1.922,3 tys.
w tym:
- katolicy rzymscy 986,7 tys. (51,3%)
- grekokatolicy 315,4 tys. (16,4%)
- prawosławni 3,3 tys. (poniżej 0,1%)
- ewangelicy 15,7 tys. (0,8%)
- mojżeszowe 598,4tys. (31,1%)

Oczywiście, struktura ludności dla miast i powiatów w poszczególnych województwach II RP jest łatwo dostępna w szczegółowych opracowaniach, w tym także GUS-owskich.

Nie w tym rzecz,

Podałem powyższe dane, gdyż propaganda Holocaust Syndicate z premedytacją używa kwantyfikatora narodowościoworeligijego dla wyznawców religii mojżeszowej, czyli „Żydzi”, a wobec Polaków stosuje jakiś inny rodzaj kwantyfikatora, który ani nie jest administracyjny (obywatel), ani jednoznacznie narodowościowy, czy wyznaniowy. Zapewne, każdy kto posługiwał się w czasach II wojny językiem polskim, to wedle takiej agregacji zostaje zaliczony do kategorii „Polak”

Ale były znaczne tereny II RP, gdzie sporo było Białorusinów, Ukraińców, a w Łodzi Niemców, wszyscy jak najbardziej mieli obywatelstwo polskie (być może nie tylko polskie). Polacy natomiast stanowili tylko jedną z grup narodowościowych, nierzadko mniejszościową.

Są zatem dwa rozwiązania.

Jeśli kwantyfikatorem ma być rodzaj obywatelstwa, to Żydzi, którzy byli obywatelami polskimi ponieśli ofiary wskutek działania innych obywateli polskich, zatem jest to sprawa wewnętrzna i rzecz dla instytucji Państwa Polskiego jako kontynuatora prawnego II RP. I nic nikomu z zewnątrz do tych spraw.

A drugie, iż jeśli tym kwantyfikatorem nie jest obywatelstwo, ale podstawę stanowi kwantyfikator etniczny, wówczas oskarżyciele niech przedstawią dowody, że chodzi akurat o Polaków, a nie Ukraińców, Białorusinów, Rusinów, Litwinów, Niemców, etc., etc.\ A także w ilu przypadkach chodzi o Polaków, a w ilu o reprezentantów innych nacji.

I zakończymy może wtedy ten bałagan pojęciowy, kompletnie niezrozumiały dla ignorantów z tzw. Zachodu, ze szczególnym uwzględnieniem jankeskich zjadaczy hamburgerów.

******

Wykaz moich notek na portalu "Szkoła Nawigatorów" pod linkiem:

http://stanislaw-orda.szkolanawigatorow.pl/troche-prywaty

 

 

 

---

tagi:

	stanislaw-orda
	2 lutego 2018 19:04

21     2185    7 zaloguj sie by polubić