Tekst niniejszy stanowi rodzaj uzupełnienia do wczesniejszej (poprzedniej) notki:
 http://stanislaw-orda.szkolanawigatorow.pl/dom-mendelow-i-dom-rothschildow

Rewolucja w Imperium Rosyjskim została zaplanowana w lutym 1916 r., a w spisku uczestniczyli bankierzy i finansiści - Jacob Schiff, Felix Warburg, Mortimer Schiff, Otto Kahn, klan Guggenheimów, Jerome Hanauer i inni. Spisek ten nazwano  „planem House'a", ale w podręcznikach szkolnych na próżno szukać bodaj słowa o Edwardzie Mandell House (dalej: House), nie wspominając o jego planie.

"Pułkownik House” był długoletnim doradcą prezydenta USA Woodrowa Wilsona. Z  oddziaływaniem „pułkownika” łączony jest udział USA w I wojnie światowej. Należał on także do zagorzałych wrogów Rosji:
"... reszta świata będzie żyła spokojniej, jeśli zamiast ogromnej Rosji będą na świecie cztery Rosje. Jedna to Syberia, a reszta to podzielona część europejska " (1918).

W 1912 r. koła finansowe Stanów Zjednoczonych postawiły na wygraną w wyborach prezydenckich Woodrowa Wilsona, przy czym głównym sponsorem jego kampanii prezydenckiej był finansista-filantrop Bernard Mannes Baruch,  profesor historii, gorliwy protestant, który był przeświadczony, iż realizuje misję ratowania Stanów Zjednoczonych i całego tzw. wolnego demokratycznego  świata.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Bernard_Baruch
Natomiast faktycznym „spiritus movens” zwycięstwa W. Wilsona był ówczesny teksański farmer, Edward Mandel House. House nie tylko pomógł wygrać wybory prezydenckie, ale został również najbliższym zaufanym prezydenta, najważniejszą "szarą eminencją" w administracji Białego Domu, któremu  z czasem podporządkowany został Departament Stanu (prezydencki aparat polityczny). Sam o sobie twierdził, co następuje: "Jestem siłą stojącą za tronem (wspierającą tron)".
Natomiast osobnik zasiadający na tronie był dyrygowany przez amerykańskich magnatów finansowych, toteż nie bez powodu  nazywano go "marionetką Rothschildów".

E. House nazywano "pułkownikiem", chociaż nie miał nic wspólnego z wojskiem (w południowych stanach USA tradycyjnie dziedziczono w linii męskiej tytuł należący do przodków).   

Jako szara eminencja, aczkolwiek reprezentująca przede wszystkim interesy Rothschild House, obracał się w kręgach rządzących Wielkiej Brytanii, Francji, Włoch, Austro-Węgier i Niemiec. House uważał Rosję za głównego rywala Stanów Zjednoczonych w walce o dominację nad światem i konsekwentnie dążył albo do jej zwasalizowania, albo do zniszczenia.

Kiedy wybuchła I wojna światowa, House zaangażował się w działania prowadzące do podziału europejskich potęg na dwa przeciwstawne obozy. Uważał, że zwycięstwo Imperium Rosyjskiego w ramach Ententy pozwoli mu na dominację nad Europą poprzez kontrolę czarnomorskich cieśnin Bosforu i Dardaneli, następnie odebranie Galicji od Austro-Węgier, a ziem polskich od Cesarstwa Niemieckiego. Taki scenariusz zdarzeń był nie do przyjęcia dla USA i jego elit finansowo-przemysłowych. Także zwycięstwo bloku niemieckiego było niepożądane z ich punktu widzenia. Z tego powodu House zakładał w swoim planie, że europejskie kraje  Ententy powinny odnieść  zwycięstwo bez współudziału Rosji.

I wojna światowa była korzystna praktycznie wyłącznie dla Stanów Zjednoczonych, bowiem ich główni konkurenci w wyścigu o dominację nad światem osłabili się wzajemnie, natomiast USA z ich dłużnika (3 mld USD długu przed wojną) stały się ich wierzycielem (posiadały wierzytelności o łącznej wysokości ca 2 mld USD). Przemysł USA wzmocnił się na zamówieniach wojskowych, wzrosła liczba ludności, gdyż ludzie pouciekali z Europy przed okropnościami wojny za ocean i tam rozpoczynali nowe życie.

"Plan House'a" to określenie umowne, gdyż „Pułkownik” nie był jedynym autorem programu reorganizacji świata. I chociaż nie istnieje formalny dokument o takiej nazwie, to zachowały się  pamiętniki oraz listy House'a, w których zawarto ów plan-wizję. Amerykanista, prof. Anatol Iwanowicz Utkin (Instytut Stanów Zjednoczonych i Kanady Rosyjskiej Akademii Nauk) określił ten plan jako "strategię House'a". Jej celem było ustanowienie światowej dominacji Stanów Zjednoczonych, lecz nie metodami militarnymi, a przede wszystkim politycznymi, finansowymi, ekonomicznymi oraz propagandowymi. Przy czym, wykorzystując status neutralności, USA miały włączyć się do wojny dopiero wówczas, gdy gwarantowało to im zebranie pełnych korzyści ze zwycięstwa.

Takim momentem dla USA było wszczęcie rewolucji w Imperium Rosyjskim i obalenie cara. Zniesienie monarchii Romanowych otwierało drogę do ujarzmienia Rosji i dopiero wtedy można było podjąć  starania o zakończenie wojny. Niemcy otrzymały możliwość przerzucenia sił z Rosji na front zachodni, na którym z tej przyczyny nastąpił  impas. Wyczerpane wojną armie Entanty (wojska brytyjskie, francuskie, włoskie) zdane zostały na pomoc Stanów Zjednoczonych. Waszyngton osiągnął zamierzony cel, gdyż kraje europejskie ustawiały się w kolejce „po prośbie” do jego klamki.

Zwycięstwo nad Niemcami i ich sojusznikami miało spowodować bardziej dalekosiężne skutki już po zakończeniu zmagań militarnych, osiągane drogą  działań informacyjnych i propagandowych. W tym celu należało przeciwstawić narody państw europejskich reżimom sprawującym w nich rządy, wesprzeć wewnętrzną opozycję, zachęcić ją do aktywności poprzez obietnicę objęcia przez nią władzy. Mówiąc wprost należało zainicjować wewnątrz tych państw procesy rewolucyjne. Następnym etapem stała się rewizja systemu dotychczasowych stosunków międzynarodowych, w tym anulowanie zapisów traktatowych z czasów "tajnej dyplomacji".

Status głównego partnera strategicznego Stanów Zjednoczonych, choć młodszego i  podporządkowanego, uzyskała Wielka Brytania. I oba kraje wspólnie mogły podyktować warunki pokoju wszystkim innym państwom. Anglosasi zamierzali podzielić Rosję na fragmenty, osłabić pozycję Francji, Włoch oraz Japonii. Rezultatem wymienionych przetasowań miał stał się "Nowy Porządek Świata" oparty na  utworzeniu "rządu światowego", którego „szefem” byłyby Stany Zjednoczone. Priorytetem w polityce światowej zamierzano uczynić propagandowe i ideologiczne narzucanie "wartości demokratycznych".

Pierwsza wojna światowa stanowiła wstępny etap w wyniku którego wytworzyły się sprzyjające warunki dla przemian mających położyć kres agresywności "absolutyzmu" i brakowi "demokracji" w Europie. Ustanowienie "prawdziwej demokracji" miało zbudować zaporę, która uchroni świat przed przyszłymi wojnami, zaś  Stany Zjednoczone obsadzone zostały w roli demiurga, który określa reguły dla swoiście rozumianych sprawiedliwości i pokoju i który może ingerować w każdym miejscu na globie, gdy uzna, że zostały złamane.

Jedni gustują w tym, aby określać to jako godną pochwały rolę krzewiciela demokracji w świecie, inni zaś traktują jako uzurpatorskie aspiracje do roli światowego żandarma.

W wyniku I wojny Rosja znalazła się w obozie państw pokonanych, zatem planowano podzielić ją na cztery mniejsze terytoria i wszystkie znalazłyby się pod politycznym, finansowym i gospodarczym wpływem Stanów Zjednoczonych, a de facto zostałyby ich zapleczem surowcowym o statusie neokolonialnym i rynkiem zbytu dla amerykańskich towarów. House szczerze nienawidził również prawosławnego chrześcijaństwa, uważał, że należy je zniszczyć, a następnie zastąpić religią protestancką.

Plan House’a został w dużym stopniu zrealizowany, ale jak wiadomo, niecałkowicie. Kontynuowanie realizacji niejako jego zapisu testamentowego, podjęli się kolejni wykonawcy omówionej koncepcji. Do ich grona należy jeden z najzdolniejszych, czyli Paul Dundes Wolfovitz, którego sylwetka to  temat na odrębną notkę.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Paul_Wolfowitz

Dzisiaj obserwujemy kontynuację realizacji planu-testamentu Edwarda Mandell House’a, rzecz jasna, skrojonego do współczesnych realiów.

Uważam, iż bezrefleksyjne obsadzanie  „Pułkownika Hause’a”  w roli „przyjaciela Polski” (vide link poniżej) jest dosyć mocno skażone, użyję w tym miejscu dyplomatycznego określenia, myśleniem życzeniowym.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Pomnik_Edwarda_Mandella_House%E2%80%99a

Bo cóż z tego, iż „Pułkownik House” był dobrym znajomym Ignacego Paderewskiego. Paderewski należał do ikon kultury światowej i siłą rzeczy znał mnóstwo ważnych ludzi. Polski wirtuoz fortepianu był wybitnym artystą, ale jednocześnie politycznym pięknoduchem i romantykiem.
https://www.salon24.pl/u/dawidowicz/547442,memorial-o-polsce

A przecież „Pułkownik House” miał równie szerokie grono znajomych, wielu z nich posiadało pozycję w polityce bez porównania większej wagi niż Paderewski. Tak więc wspomniany wyróżnik o niczym specjalnym nas nie informuje. Przeciwnie, stanowi konstatację najzupełniej banalną. Dlatego wypada określić jako nieporozumienie trwające od ponad stu lat przekonanie, iż Paderewski był dobrym znajomym, a co bardziej egzaltowani nawet utrzymują, że „przyjacielem”, prezydenta USA W. Wilsona. Otóż Ignacy Paderewski był jedynie znajomym najbliższego doradcy prezydenta, czyli "Pułkownika House’a".

Jak niektórym wiadomo „Wielka Brytania nie ma przyjaciół, ma tylko interesy”. Czyli w interesach, zwłaszcza politycznych, występuje niekiedy kategoria partner, zazwyczaj czasowa (chwilowa), ale nie jest znana, ani też rozumiana  kategoria „przyjaciel” (poza propagandą medialną w rodzaju „nasi przyjaciele w UE”).
Może więc „Pułkownik House” udawał jedynie przyjaźń, pod przykrywką której uzyskiwał sporo informacji o sprawach polskich. Natomiast cele do których je wykorzystywał, to byłby interesujący temat na odrębną opowieść. Ale może wcale niczego nie musiał udawać, gdyż naiwny pięknoduch przyjaźń taką tylko sobie wyobraził. I może to nawet nie przese wszystkim sam Paderewski, a znacznie bardziej jego hagiografowie.

******

Wykaz moich tekstów dotychczas opublikowanych na portalu "Szkoła Nawigatorów"
pod linkiem:

http://stanislaw-orda.szkolanawigatorow.pl/troche-prywaty

 

---

tagi: pułkownik mandell house 

	stanislaw-orda
	12 stycznia 2023 11:48

17     2067    11 zaloguj sie by polubić